คนทั่วไปอาจจะเพียงแต่ได้ยินว่าที่มณฑลยูนนานมีป่าดินถู่หลินในอำเภอหยวนหมู และมีป่าทรายสีสันในอำเภอลู่เหลียง แต่ที่อำเภอเจี้ยนสุ่ยยังมีป่าดินชวีเจียงถู่หลิน และป่าดินชิงหลงถู่หลิน และป่าดินเตี้ยนเหว่ยถู่หลินที่มีสีสันสวยงามซ่อนไว้และป่าดินถู่หลินอื่นๆ
ทางหลวงความเร็วสูงของทงเจี้ยน（อำเภอทงไฮ้เมืองยู่ซี—อำเภอเจี้ยนสุ่ยเขตปกครองตนเองหงเห๋อะ）ได้เปิดผ่านเข้าออกสะดวก และการเปิดใช้สถานีชวีเจียงส่วนทางคุนเห๋อะของทางรถไฟฟ่านย่า ทำให้การพัฒนาเศรษฐกิจ และความก้าวหน้าของสังคมในชวีเจียงได้เข้าสู่พลังใหม่ ในฐานะที่เป็นอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของเฉาหยางก็ไม่ยกเว้นด้วย เช่น สปา และอุตสาหกรรมกาเงินและศิลปะทองแดงสีดำในพื้นบ้านของชนชาติหุย และฐานบลูเบอร์รี่และการท่องเที่ยวในหมู่บ้านที่มีความเสน่ห์และชุดโครงการการท่องเที่ยวที่สดใหม่และสวยงามอื่นๆได้รับการสนับสนุนจากคนทั่วไปอย่างมาก คนที่ไปท่องเที่ยวที่ป่าดินชวีเจียงถู่หลินก็ค่อยๆมีเยอะแล้ว
ป่าดินถู่หลินห่างจากทางออกสถานีเก็บค่าของชวีเจียงและทางออกสถานีชวีเจียงทางรถไฟคุนเห๋อะในทางหลวงความเร็วสูงของทงเจี้ยน（อำเภอทงไฮ้—อำเภอเจี้ยนสุ่ย）เพียง 67กิโลเมตรเท่านั้น ตั้งอยู่ที่หมู่บ้านก่วนยี่คณะกรรมการหมู่บ้านก่วนยี่ชาวเมืองชวีเจียงอำเภอเจี้ยนสุ่ยเขตปกครองตนเองชนชาติฮานีชนชาติอี๋หงเห๋อะมณฑลยูนนาน
ในเขื่อนกั้นน้ำมีเส้นทางทุ่งหญ้าสีเขียวกากบาด และที่เขื่อนกั้นน้ำล้อมรอบด้วยภูเขาสูงและต้นไม้เขียวขจี เดินไปตามเส้นทางหมู่บ้านเข้าไปในเขื่อนกั้นน้ำ มวลชนของชนชาติหุยในท้องถิ่นบอกกับผู้เขียนว่า ที่ทุ่งนา และริมหน้าผา ก็คือป่าดินถู่หลิน และป่าทรายแล้ว
ทุกป่าดินถู่หลินก็เหมือน“ป้อม”สีสันที่น่าเกรงขาม มี“ป้อมปราการ” และ“กำแพงเมือง” ยังสามารถมองเห็น“ทหารยาม”หลายคนใช้มือถือปืนยืนในหัวกำแพงเมือง ที่ข้างในมองเห็นรางๆมี“ประตูไข่เสวียนเหมิน”สไตล์ฝรั่งเศส และ“ปิระมิด”ของอียิปต์ และ“ร่างกายสิงโตแต่ใบหน้าของมนุษย์” ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถูกย้ายมาอาศัยอยู่ในที่นี่ ระฆังใหญ่หมิงหงอู่ต้าจงที่บนตึกเฉาหยางเจี้ยนสุ่ย และ“ระฆังใหญ่หวินหลงต้าจง”ที่บนภูเขาหวินหลงเจี้ยนสุ่ยก็ตั้งอยู่ในนี้อย่างปลอดภัย ยังมี“ฝูงชน”ที่เดินไปมาเยอะสนุกครึกครื้นมาก และมีผู้ขายของ“เสี่ยวฟ่าน”ในทางถนนเต็มไปด้วย และมี“รถม้า”ไปมาไม่เคยหยุด และมี“ ร้านค้า”ที่เรียงรายเป็นตัวอักษรยี ทั้งหมดนี้ก่อตัวเป็นภาพที่เหมือนธรรมชาติของ “《ภาพชิงหมิงซ่างเห๋อะถู》”
ที่นี่เป็นหลายแห่ง“ป่าไม้บุพกาล”ที่หนาแน่น แต่ที่แปลกก็คือที่นี่สีหลักไม่ได้เป็นสีเขียว มันเป็นสีขาว และสีเทา เพราะว่าดินมีสีขาว และสีแดง และสีเหลือง และสีม่วง และสีดำ และสีเขียวและสีอื่นๆ ยังกระจายเป็นรูปแบบชั้น และรูปแบบแถว และรูปแบบรังสี หลังจากผ่านลมพัด และตากแดด และสายฝนที่เป็นหมื่นปี ดินที่เป็นรูปแบบทรายเกือบถูกตัดและลอกเป็นสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติที่งดงามมาก ดังนั้นมันยังเป็นหลายแห่งป่าทรายสีสัน