ในการสืบทอดและการพัฒนาของเทศกาลแห่งชาติในมรดกทางวัฒนธรรมที่ไม่มีตัวตนเป็นกุญแจสำคัญในการคุ้มครองเทศกาลแห่งชาติในมรดกทางวัฒนธรรมที่ไม่มีตัวตน ผ่านการจัดเรียงประวัติศาสตร์ในการสืบทอดและการพัฒนาของเทศกาลแห่งชาติ สามารถสรุปรวบยอดจากบางส่วนของประสบการณ์ที่น่าพอใจได้ เพื่อใช้เป็นกระจกเงาในการคุ้มครองมรดกทางวัฒนธรรมที่ไม่มีตัวตน ในบทความนี้นำใช้“การเต้นรำมู่เหน่าจว้งเกอ”ของชนชาติจิ่งพออำเภอหลงฉวนเขตปกครองตนเองเต๋อหงให้เป็นกรณีศึกษา ผ่านการจัดเรียงและการวิเคราะห์ในในประสบการณ์การพัฒนา“การเต้นรำมู่เหน่าจว้งเกอ”ของชนชาติจิ่งพออำเภอหลงฉวน และชี้ให้เห็นว่าผู้ยอดเยี่ยมที่เขตชุมชนประเทศชาติ ทางรัฐบาล กลุ่มประชาสังคมและอื่นๆในการสืบทอดและการคุ้มครองมรดกทางวัฒนธรรมที่ไม่มีตัวตนมีบทบาทที่สำคัญซึ่งต้องให้ความสำคัญด้วย
ในบทความนี้นำใช้“การเต้นรำมู่เหน่าจว้งเกอ”ของชนชาติจิ่งพออำเภอหลงฉวนเขตปกครองตนเองเต๋อหงให้เป็นกรณีศึกษา พยายามที่จะผ่านการจัดเรียงและการวิเคราะห์ในในประสบการณ์การพัฒนา“การเต้นรำมู่เหน่าจว้งเกอ”ของชนชาติจิ่งพออำเภอหลงฉวน เพื่อการคุ้มครองและการสืบทอดและการพัฒนาของเทศกาลแห่งชาติในมรดกทางวัฒนธรรมที่ไม่มีตัวตนให้ลองพิจารณาสักนิด
พิธีฉลองยิ่งใหญ่การเต้นรำมู่เหน่าจว้งเกอเขตปกครองตนเองเต๋อหง
“การเต้นรำมู่เหน่าจว้งเกอ”ที่ภาษาจิ่งพอหมายถึง“ทุกคนมาเต้นรำด้วยกัน”นี่เป็นงานเทศกาลประเพณีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชนชาติจิ่งพอ โดยทั่วไปในหลังวันที่15เดือนมกราคมตามปฎิทินจันทรคติภายในเก้าวันให้เลือกเป็นวันคู่เพื่อที่จัดงานในทุกๆปี เวลาเทศกาลมากกว่า2ถึง4วัน
“การเต้นรำมู่เหน่าจว้งเกอ”ของชนชาติจิ่งพอ แต่เดิมมันเป็นเทศกาลประเพณีที่ร่วมรวมทางศาสนาและประเพณีวัฒนธรรมให้เป็นหนึ่งในชนิดละลายในทางศาสนาและประเพณีวัฒนธรรมเป็นหนึ่งในการเฉลิมฉลอง ตามการพัฒนาของสังคม การพัฒนาค่อยๆเปลี่ยนแปลงเป็นประเภทต่างๆของ “มู่เหน่า”โดยทั่วไปมีดังต่อไปนี้ 1.“เซว่ยมู่เหน่า”จัดขึ้นเมื่อครอบครัวที่อุดมไปด้วยทรัพยากรทางการเงิน และมีลูกหลานจํานวนมากมาย 2.“ปู้ตังมู่เหน่า”จัดขึ้นเมื่อการชัยชนะในกรีธาทัพออกปราบ 3.“ก้งหยั่นมู่เหน่า”จัดขึ้นเมื่อพี่น้องแยกครอบครัวแล้วตั้งครอบครัวเอง 4.“เถิงเขิ่นมู่เหน่า”จัดขึ้นเมื่อที่อยู่อาศัยใหม่ได้สร้างเสร็จสมบูรณ์ 5.“คงหยันมู่เหน่า”จัดขึ้นเมื่องานแต่งงานของครอบครัวตระกูลผู้ดี 6.“ดาร์หยูมู่เหน่า”จัดขึ้นเมื่อกรีธาทัพออกรบ 7.“ซีมู่เหน่า”จัดขึ้นเมื่องานศพของผู้เฒ่าผู้แก่ที่มีชื่อเสียงเสียชีวิต 8.“จู้มู่เหน่า”จัดขึ้นเมื่อทำพิธีเซ่นไหว้พระเจ้า“มู่ไต้” ประเภทต่างๆของ “มู่เหน่า”มีเนื้อหาที่เฉพาะและรูปแบบการแสดงออก แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คือขั้นตอนทั้งหมด ให้ทีมนำเต้น“เหน่าซวง”และทีมการแสดง“เหน่าปา”ประกอบเป็นทีมเต้นเพื่อแสดงให้สมบูรณ์
เกี่ยวกับต้นกำเนิด“มู่เหน่า”มีสามชนิดของตำนานดังต่อไปนี้：
ที่๑ มนุษย์เรียนรู้การเต้นรำมู่เหน่าจากนก และการเต้นรำมู่เหน่าของนกก็เรียนรู้จากพระอาทิตย์
ที่๒ ในสมัยโบราณชนชาติจิ่งพออาศัยอยู่ในที่ห่างไกลและสถานที่ที่สวยงาม บุคคลอาศัยอยู่ในความสุขความสงบสุขของชีวิต แต่ในวันหนึ่งปีศาจหนึ่งที่กินเลือดของมนุษย์เข้ามา และเขาชอบกินเด็กเป็นชีวิต ยังใช้เวทมนตร์อย่างบ่อยๆ เพื่อเรียกลมเรียกฝน ทำให้น้ำท่วมนาข้าว ตั้งแต่นั้นบุคคลตกอยู่ในความทุกลำบากมาก ในเวลานั้น ผู้ชายที่ชื่อเหลยพ่านของชนชาติจิ่งพอพานำทุกคนลุกขึ้นต่อต้านกัน หลังจากผ่านการต่อสู้ที่รุนแรง ในที่สุดปีศาจถูกฆ่าตาย เพื่อประชาชนกำจัดผู้อันตราย บุคคลทุกคนดีอกดีใจอย่างมีความสุข ซึ่งจัดงานการร้องเพลงการเต้นรำเพื่อเฉลิมฉลองความชัยชนะ ต่อมา บุคคลเพื่อรำลึกถึงบรรพบุรุษที่กำจัดปีศาจและความชั่วร้ายได้ชัยชนะ จัดกิจกรรมการร้องเพลงการเต้นรำขึ้นเป็นประจำทุกปี ซึ่งเรียกกิจกรรมการร้องเพลงการเต้นรำนี้เป็น“มู่เหน่า”
ที่๓ ผู้สร้างคนจิ่งพอของพ่อแม่หนิงกวนวัตต์พวกเค้าบอกหนิงกวนวัตต์ว่า：“หลังจากพ่อแม่เสียชีวิตแล้ว คุณต้องจัดพิธีงานศพมู่เหน่า มีแต่ทำอย่างนี้ พวกเราจะสามารถเปลี่ยนเป็นแผ่นดินใหญ่ได้ แล้วคุณก็สามารถเปลี่ยนเป็นคนได้ เพื่อแพร่พันธุ์ให้กับมนุษย์” ดังนั้น หนิงกวนวัตต์ยอมรับพระประสงค์ของพ่อแม่ไปเรียนการเต้นรำมู่เหน่าที่ประเทศดวงอาทิตย์ อยู่ที่ประเทศดวงอาทิตย์ ทุกคนแนะนำนกยูงที่สวยงามเป็นผู้นำเต้นรำมู่เหน่า นกยูงไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง เลยพานำทุกคนเต้นรำด้วยกัน และสอนให้นักเต้นทุกคนเต้นเป็นด้วย หลังจากหนิงกวนวัตต์เสร็จสิ้นจากการศึกษาแล้ว ได้จัดงานเต้นรำมู่เหน่าบนโลกมนุษย์ เขากำหนดด้านล่างภูเขาซีมารายาซานให้เป็นสถานที่การเต้นรำ ให้เส้นสายการเต้นรำมู่เหน่าแกะสลักบนเสามู่เหน่า และกำหนดให้ผู้ที่นำการเต้นจะต้องสวมหมวกขนนกยูงด้วย&nbs